Nawożenie pszenicy ozimej

Pszenica zalicza się do najbardziej wymagających zbóż. Niektórym może się to wydać zaskakujące, ponieważ jest to roślina uprawiana powszechnie i doskonale znana. W praktyce może ona nastręczać rolnikom wielu problemów, które rzecz jasna da się w sposób efektywny rozwiązywać. Najważniejsza z punktu widzenia kondycji pszenicy jest jakość gleby. Wysiew musi odbywać się na polach o wysokiej klasie gruntu, który jest zasobny w składniki odżywcze. Nie ma mowy, aby uprawiać pszenicę na gruntach dedykowanych chociażby żytu. Bardzo ważnym aspektem w kontekście poprawnego rozwoju pszenicy jest optymalne nawodnienie. Zboże to potrzebuje dużej ilości wody, dzięki czemu plony są wysokie.

W okresach mniej obfitych w opady plon okazuje się relatywnie niższy, co należy brać pod uwagę planując hodowlę. Największe zapotrzebowanie na wodę przypada na etap od krzewienia do końca fazy strzelania w źdźbło (dla niektórych odmian – aż do początku kwitnienia). Z kolei w okresie dojrzewania i formowania zbyt duża ilość wody może obniżać jakość ziarna. Istotnym aspektem hodowli pszenicy ozimej jest nawożenie. Nie jest zalecane stosowanie obornika, ponieważ przygotowanie roli pod siew jest wówczas utrudnione. W przypadku wysokiej kwaśności gleby należy zastosować wapno węglanowe lub tlenkowe bezpośrednio na ścierń. Krok następny to wymieszanie całości kultywatorem albo wykonanie podorywki i szybkie zabronowanie. Jeśli gleba jest uboga w magnez, wskazane jest użycie wapna magnezowego, nawet w niewielkich ilościach.